13.03.2019 – Στις 26 Μαΐου προσερχόμαστε για τέταρτη φορά στις κάλπες για εκλογή των μελών του Ευρωκοινοβουλίου, μετά την ένταξη της πατρίδας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004. Τι είναι το «Κίνημα Γιασεμί» και γιατί συμμετέχει σ’ αυτές τις εκλογές;
Και οι έξι υποψήφιοι είμαστε Κύπριοι που μιλούμε τουρκικά και είμαστε πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν και εντάχθηκε στην ΕΕ ολόκληρη η Κύπρος, το βόρειο τμήμα του νησιού βρίσκεται ακόμα εκτός Ευρώπης, στο έλεος της Τουρκίας. Οι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι οπαδοί του στάτους κβο, μοιάζουν σαν να έχουν συμφωνήσει να συγκαλύψουν αυτή την πραγματικότητα που είναι πολύ ξεκάθαρη εδώ και χρόνια.
Κατερχόμαστε ως υποψήφιοι για να αποκαλύψουμε τι συμβαίνει πραγματικά.
Ενώ στο νότιο τμήμα της Κύπρου ισχύει το ευρωπαϊκό κεκτημένο, στο βόρειο τμήμα της ισχύει το κεκτημένο της Άγκυρας. Κάτω από την ισλαμοφασιστική δικτατορία του Ταγίπ Έρντογαν και του κόμματός του έχουν εκμηδενιστεί στην Τουρκία τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δικαιοσύνη έχει μετατραπεί σε μαστίγιο κατά της αντιπολίτευσης και οι φυλακές έχουν γεμίσει με ανθρώπους που διέπραξαν το αδίκημα της έκφρασης της άποψής τους.
Το νησί μας βρίσκεται υπό την κατοχή της Τουρκίας από το 1974, την πιο τραγική χρονιά για την πατρίδα μας. Η Τουρκία, που βάσει των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960 είχε δικαίωμα να διατηρεί 650 στρατιώτες στο νησί, βρίσκεται εδώ με 40.000. Η τουρκική κυβέρνηση έχει τον τελευταίο λόγο σε όλες τις αποφάσεις που λαμβάνονται στον βορρά. Αλλά αυτή η κατοχή δεν είναι μόνο στρατιωτική. Εδώ και χρόνια έχει μετατραπεί και σε μια πολιτική κατοχή, καθώς, λόγω του πληθυσμού που μεταφέρεται συστηματικά από την Τουρκία, η δημογραφική δομή αλλοιώθηκε και οι Τουρκοκύπριοι γίνονται μειονότητα. Οι έποικοι από την Τουρκία έφτασαν να είναι πενταπλάσιοι από τους Κύπριους. Αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο οι έποικοι να γίνουν ντόπιοι και οι ντόπιοι να μείνουν χωρίς πατρίδα, ενώ συνεχίζεται η λεηλασία των εδαφών των Ελληνοκυπρίων που υφαρπάχθηκαν με τη βία των όπλων το 1974.
Εμείς είμαστε υποψήφιοι για να αποκαλύψουμε αυτές τις αλήθειες που τις κρύβουν.
Δεν έμεινε μορφή καταπίεσης και βίας την οποία δεν υπέστη μέχρι σήμερα η εφημερίδα «Αφρίκα», επειδή αποκαλεί την Τουρκία κατοχική δύναμη: Δέχτηκε δύο φορές βομβιστικές επιθέσεις, δύο φορές επιθέσεις με πυροβολισμούς και καταχωρήθηκαν εναντίον της δεκάδες αγωγές. Πιο πρόσφατα, στις 22 του Γενάρη, ένας όχλος εποίκων επιτέθηκε στην εφημερίδα, κατόπιν υπόδειξης του Έρντογαν. Ήταν επίθεση λιντσαρίσματος, με πέτρες και ρόπαλα, που έγινε με την ανοχή και τη συνενοχή της αστυνομίας. Και ενώ οι δράστες αφέθηκαν ελεύθεροι, ο εκδότης της «Αφρίκα» Σενέρ Λεβέντ και ο διευθυντής της Αλί Οσμάν Ταμπάκ δικάζονται με την κατηγορία της «προσβολής ξένου κρατικού αξιωματούχου». Είμαστε υποψήφιοι για να ξεσκεπάσουμε αυτό το καθεστώς του φόβου.
Ξέρουμε ότι η φωνή από τα κατεχόμενα όσων αντιστέκονται στην καταπίεση της Τουρκίας δεν ακούγεται στη διεθνή σκηνή και ότι οι πολιτικοί που αποστέλλονται στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο δεν παρουσιάζουν την πραγματικότητα. Αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που κατερχόμαστε ως υποψήφιοι με το «Κίνημα Γιασεμί». Αποτελεί χρέος μας να καταγγείλουμε στο Ευρωκοινοβούλιο την πραγματικότητα που ζούμε στην Κύπρο.
Τασσόμαστε υπέρ μιας Κύπρου ολικής και αδιάσπαστης και όχι απλώς ενωμένης. Θέλουμε μία Κύπρο χωρίς σύνορα, που δεν θα χωρίζεται σε τουρκική και ελληνική περιοχή. Υποστηρίζουμε λύση που αποκλείει τα δύο κράτη, τη διχοτόμηση. Δεν είμαστε αντίθετοι με μια ομοσπονδιακή λύση, αλλά βλέπουμε την ομοσπονδία ως μέσο δημιουργίας μιας ενιαίας Κύπρου και όχι ως εφαλτήριο για χωριστά κράτη. Και η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά αντίθετα με αυτό που συζητείται τώρα, ήταν μία περιφέρεια και όχι διζωνική. Η Κύπρος είναι μία και αδιαχώριστη. Είναι παραλογισμός να ζητείται η δημιουργία δύο χωριστών χωρών σε ένα νησί. Όσοι υποστηρίζουν την ομοσπονδιακή λύση και στις δύο πλευρές του νησιού, πρέπει να διευκρινίσουν το περιεχόμενό της και να μιλήσουν ξεκάθαρα, ειδικά για το θέμα του τερματισμού των εγγυήσεων και της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων.
Μέχρι σήμερα, οι ηγεσίες και τα πολιτικά κόμματα δεν έκαναν σοβαρά βήματα προς την κατεύθυνση της λύσης και της ειρήνης. Μερικά παραδείγματα είναι η διαιώνιση του θέματος των αγνοουμένων, το γεγονός ότι δεν πήγαν ούτε μια φορά μαζί οι δύο ηγέτες σε έναν ομαδικό τάφο, το ότι δεν άνοιξε το Βαρώσι και το ότι δεν δικάστηκαν οι εγκληματίες πολέμου.
Έχουμε υποχρέωση να τα τονίζουμε αυτά.
Ζούμε αυτή τη στιγμή πολύ κρίσιμες μέρες. Βρέθηκε θησαυρός στις θάλασσές μας, αλλά δεν είμαστε βέβαιοι ποια θα είναι η κατάληξη. Είμαστε περιτριγυρισμένοι από πολεμικά πλοία.
Το 1974 η χούντα των Αθηνών προκάλεσε μεγάλο κακό στην Κύπρο. Τώρα υπάρχει στην Τουρκία μια φασιστική δικτατορία. Η επιθετική τουρκική πολιτική στη Συρία είναι απόδειξη του τι μπορεί να προκαλέσει στην Κύπρο. Είμαστε υποψήφιοι γιατί αντιλαμβανόμαστε αυτό τον κίνδυνο. Παρακολουθούμε με έκπληξη ότι, όχι μόνο στον βορρά αλλά και στον νότο, υπάρχουν κύκλοι που αγκαλιάζουν αυτή τη φασιστική δικτατορία. Την ίδια στιγμή, οι Τούρκοι αξιωματούχοι που μας ανακήρυξαν «εχθρούς της Τουρκίας» επειδή αντιτιθέμεθα στον ισλαμοφασισμό, αγκαλιάζουν αυτούς τους κυπριακούς κύκλους.
Όσο κίνδυνο αποτελούσε για την Κύπρο η φασιστική χούντα των Αθηνών, με τόσο μεγάλο κίνδυνο απειλεί όλους μας το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας.
Να γιατί είμαστε υποψήφιοι. Ισχυρή φωνή κατά του φασισμού και ενάντια στην κατοχή: Αυτό είναι το «Κίνημα Γιασεμί».
ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑΣΕΜΙ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 26ης ΜΑΪΟΥ 2019
ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Γεννήθηκε το 1948 στη Λευκωσία. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στο Γυμνάσιο, άρχισε τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία στην καθημερινή εφημερίδα «Akin», την οποία εξέδιδε ο αδελφός του. Στη συνέχεια, και για τρία χρόνια, δημοσίευε άρθρα στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Η φωνή του μαθητή». Το 1968 εργάστηκε στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ) για την Τουρκική Υπηρεσία Προγραμμάτων. Το 1969 μετέβη στη Σοβιετική Ένωση για σπουδές και αποφοίτησε με μεταπτυχιακό δίπλωμα από τη σχολή δημοσιογραφίας του Κρατικού Πανεπιστημίου «Λομονόσοφ» της Μόσχας.
Μετά την επιστροφή του στην Κύπρο, το 1979, εργάστηκε ως συντάκτης των εφημερίδων «Söz», «Kıbrıs Postası» και «Ortam». Για μικρό χρονικό διάστημα είχε την ευκαιρία να εκδίδει την καθημερινή εφημερίδα «Demokrasi». Το 1990 επανήλθε στη Μόσχα, ως ανταποκριτής της τουρκικής εφημερίδας «Güneş». Μετά την επιστροφή του στην Κύπρο το 1997, άρχισε να γράφει για την εφημερίδα «Avrupa». Μετά από δύο βομβιστικές επιθέσεις και πολλές δικαστικές υποθέσεις εναντίον της, η εφημερίδα οδηγήθηκε σε κλείσιμο. Το 2001 ακολούθησε η δική του εφημερίδα «Αfrika».
Η «Αfrika» έγινε στόχος ένοπλων επιθέσεων δύο φορές το 2011. Ως αποτέλεσμα οδηγιών που έδωσε ο προέδρος Ερντογάν σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση στην Τουρκία, στις 22 Ιανουαρίου 2018 οργανωμένος όχλος επιτέθηκε εναντίον της εφημερίδας με σκοπό να λιντσάρει το προσωπικό της. Ο Σένερ Λεβέντ, ως ιδιοκτήτης και αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Αfrika», αντιμετωπίζει ακόμα δικαστικές διώξεις, μεταξύ των οποίων και για προσβολή του Ερντογάν.
Το 2018 τιμήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση με το βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη, ενώ η εφημερίδα Politico τον ανακήρυξε ως ένα από τα 28 πρόσωπα που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στην Ευρώπη. Επίσης τιμήθηκε από την ΕΔΕΚ με το βραβείο Δώρου Λοΐζου και από την κυπριακή Εκκλησία με το βραβείο του Διεθνούς Φόρουμ Εκκλησιών.
Για 17 χρόνια γράφει καθημερινά για την εφημερίδα «Πολίτης». Έχει εκδώσει τρία βιβλία, τα οποία έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και στα αγγλικά.
__________________________________________________________________________
ΙΜΠΡΑΧΙΜ ΑΖΙΖ
Γεννήθηκε στο μικτό χωριό Ποταμιά της επαρχίας Λευκωσίας το 1938. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Γεωπονίας της Σόφιας. Κατέχει διδακτορικό τίτλο στην Αμπελουργία-Οινολογία. Εργάστηκε στο Ινστιτούτο Γεωργικών Ερευνών. Για πολλά χρόνια υπήρξε τακτικός συνεργάτης του ΡΙΚ στο Τμήμα Τουρκικών Ειδήσεων και Προγραμμάτων.
Από νεαρή ηλικία δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στις τάξεις της Αριστεράς. Ανήκε στη ομάδα του Ντερβίς Αλί Καβάζογλου, τον οποίο διαδέχθηκε μετά τη δολοφονία του. Για χρόνια (1965-1974) ήταν επικεφαλής της Πατριωτικής Οργάνωσης Τουρκοκυπρίων, η οποία αγωνίστηκε για την ειρηνική συνύπαρξη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, γεγονός που τον έθεσε στο στόχαστρο της τουρκικής σοβινιστικής ηγεσίας, η οποία και τον επικήρυξε.
Συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής. Το 2004 είχε προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για να διασφαλίσει το δικαίωμα των Τουρκοκυπρίων που ζουν στα ελεγχόμενα από την Κυπριακή Δημοκρατία εδάφη, να συμμετέχουν στις εκλογές από κοινού με τους Ελληνοκύπριους.
Ο Ιμπραχίμ έζησε τα τραγικά γεγονότα των διακοινοτικών ταραχών του 1963, του πραξικοπήματος και της εισβολής και αγωνίζεται για μια κοινή πατρίδα όλων των Κυπρίων.
__________________________________________________________________________
ΟΖ ΚΑΡΑΧΑΝ
Γεννημένος το 1990, πέρασε τα εφηβικά του χρόνια στην παλιά πόλη της Αμμοχώστου. Είναι πολιτικός ακτιβιστής και σημερινός Πρόεδρος της οργάνωσης «Ένωσις Κυπρίων». Μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής του στην Αμμόχωστο, σπούδασε στο Αγγλο-Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στην Τσεχία.
Από νεαρή ηλικία έλαβε μέρος στα προηγούμενα κινήματα της Ένωσης Κυπρίων, τα οποία συμμετείχαν και στα «Συλλαλητήρια Κοινοτικής Ύπαρξης» στην Κύπρο κατά της Τουρκίας το 2011. Ολοκλήρωσε τις πανεπιστημιακές του σπουδές, έζησε και ανέπτυξε πολιτική δραστηριότητα στις ΗΠΑ, καθώς και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Παράλληλα, υπήρξε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Σουηδία. Αργότερα επέστρεψε στη Λάρνακα, από όπου κατάγεται μέρος της οικογένειάς του, και συνέχισε τις πολιτικές του δραστηριότητες.
Γράφει στην στήλη του «Γκιαούρ Ιμάμ» για την εφημερίδα Αβρούπα (πρώην «Αφρίκα») που εκδίδεται στην Κύπρο. Υπήρξε ομιλητής σε ποικίλες εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν από μεγάλες διεθνείς και περιφερειακές οργανώσεις από όλο τον κόσμο.
__________________________________________________________________________
ΛΕΪΛΑ ΧΟΥΣΕΪΝ (ΚΙΡΑΛΠ)
Γεννήθηκε το 1952 στο Μαρί. Παντρεύτηκε το 1973 στο Ζύγι. Τον Άυγουστο του 1974, ο σύζυγός της συνελήφθη από μέλη της ΕΟΚΑ Β και δολοφονήθηκε στη σφαγή της Τόχνης. Η Κιράλπ αγωνίστηκε για να βρεθούν ο αγνοούμενος σύζυγος της και όλοι οι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι αγνοούμενοι.
Το 1974 συνάντησε τη Μαρία, πρόσφυγα από την Αμμόχωστο. Στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο, «Το Άσπρο και Βρεγμένο Μαντήλι που Μοιραστήκαμε», η Λεϊλά Κιράλπ διηγείται την τραγωδία που έζησε και τη φιλία της με τη Μαρία. Το δεύτερο βιβλίο της, «Το Ουράνιο Τόξο μας που Χάθηκε», περιέχει διηγήματα σχετικά με την κυπριακή τραγωδία. Και τα δυο βιβλία της μεταφράστηκαν στα ελληνικά. Με τα έσοδα από την πώλησή τους, βοήθησε φιλανθρωπικές οργανώσεις και στις δυο κοινότητες και δημιούργησε ένα μνημείο στη μνήμη του συζύγου της, του οποίου τα οστά βρέθηκαν μετά από 40 χρόνια, και όλων των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας.
Δούλεψε ως αρθρογράφος στην εφημερίδα «Αφρίκα». Με τον δεύτερο σύζυγό της και τον γιο τους, έχτισε τον πολιτιστικό χώρο Melandra House, για να κρατήσει ζωντανή την κοινή κουλτούρα της Κύπρου. Συνεχίζει να αγωνίζεται για την ειρήνη στην Κύπρο και την επανένωση της πατρίδας μας.
__________________________________________________________________________
ΖΕΚΙ ΜΠΕΣΙΚΤΕΠΕΛΙ
Γεννήθηκε το 1960 στο χωριό Μελάνδρα της Πάφου. Σε νεαρή ηλικία προσχώρησε στην Επαναστατική Ένωση Νέων, η οποία ιδρύθηκε την περίοδο του 1974.
Στην ηλικία των 18 ετών, έγινε μέλος του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος CTP. Σπούδασε Οικονομικά στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας και στην Ακαδημία Τεμιριάζεφ. Είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου στα Οικονομικά. Επέστρεψε στην Κύπρο το 1993.
Διετέλεσε μέλος του Γενικού Συμβουλίου του CTP από το 1995 έως το 1997. Αντέδρασε στην αποβολή του προέδρου του κόμματος Οζγκέρ Οζγκιούρ και αποχώρησε. Για είκοσι χρόνια διετέλεσε καθηγητής στο πανεπιστήμιο «Near East», από όπου απολύθηκε πρόσφατα γιατί καταδίκασε τις επιθέσεις ενάντια στην εφημερίδα «Αφρίκα».
__________________________________________________________________________
ΦΑΪΖΕ ΟΖΝΤΕΜΙΡΤΖΙΛΕΡ
Γεννήθηκε το 1964 στο χωριό Άγιος Θεόδωρος της επαρχίας Λάρνακας. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης.
Επί 19 χρόνια γράφει για την πολιτική και τη λογοτεχνία σε δική της στήλη, πρώτα στην εφημερίδα «Avrupa» και μετά το κλείσιμό της στην εφημερίδα «Afrika». Έχει εκδώσει πέντε βιβλία ποίησης και πεζογραφίας. Πολλά από τα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και τα αγγλικά.
Το 2015, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιασάρ Ερσόι ανέβασε μια θεατρική παράσταση, συνδυάζοντας το ποίημα «Κύπρος» του βιβλίου της «Πικράθηκα στα Ελληνικά, Πληγώθηκα στα Τούρκικα» και ορισμένα από τα δημοσιευμένα άρθρα της στην εφημερίδα «Afrika». Το έργο παρουσιάστηκε στο Τουρκοκυπριακό Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας και στα θέατρα Ριάλτο και Σατιρικό, όπου προσέλκυσε μεγάλο ενδιαφέρον.
