Oz Karahan – Afrika Gazetesi (21.06.2020) – Ve sonunda Kıbrıs adasında Şener Levent’in “ırkçı” iddaları ile karşı karşıya bırakıldığı günleri de yaşadık Kıbrıslılar olarak.

İtiraf edeyim, hayatımda ilk defa bir yazıya veya bir söze nereden başlayacağımı bilmiyorum.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (14.06.2020) – Son haftalarda işgal rejimine karşı yılmadan mücadele veren “Güneyin Emekçileri”ne selam olsun.

Selamımın ve sempatimin nedeni, bu emekçi “Kıbrıslıların” motivasyonları ne olursa olsun korkusuzca verdikleri mücadeledir.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (07.06.2020) – “Sonunu düşünen kahraman olamaz”…

Böyle bir sözü tabi ki ben söylemiyorum.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (31.05.2020) – Kıbrıs Türk Öğretmenler Sendikası (KTÖS) Genel Sekreteri Şener Elcil bu hafta bir açıklama yaptı.

“Federal Kıbrıs’a daha kolay ulaşmak için Kıbrıs Cumhuriyeti temelinde tüm toplumsal haklar talep edilmeli”ymiş.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (24.05.2020) – “Türkiye istemezse Kıbrıs’ta çözüm olmaz” söylemi genel olarak Rumca konuşan ve Türkçe konuşan birçok Kıbrıslının belleğine yerleşmiş bir defo.

Statükonun temelini oluşturan federasyonculuk, iki devletçilik ya da enosisçilik gibi akımlara inanmadığım için bu defoyu belleğimde taşımıyorum.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (17.05.2020) – Ekonomi darmadağın.

Çoğu insan işlerini kaybetmiş ya da kaybedecek noktada.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (10.05.2020) – Mayıs ayı, hem sağ hem de sol cenah ve dünya siyasi tarihi açısından birçok önemli olayın gerçekleştiği bir dönem.

1 Mayıs’ın işçi bayramı olmasını sağlayan, Amerika Birleşik Devletleri’nin Şikago şehrinde gerçekleşen Haymarket katliamından, Berlin’in düşmesi ile İkinci Dünya Savaşı’nın bittiği 8 Mayıs zafer gününe kadar.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (03.05.2020) – Boş vakitlerinde “işgale” karşı olduklarını söyleyenlerin dilinde yeni bir slogan…

“Özgür basın susturulamaz”…

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (26.04.2020) – Yaklaşık iki haftadır güneydeki medyanın üzerinde durduğu ve Türkçe konuşan Kıbrıslıları ilgilendiren bir konu var.

Ne yazık ki insanlarımızın ne bu konudan, ne de bu konu sebebiyle Türkçe konuşan Kıbrıslıların yaşadığı imaj kaybından haberi bile yok.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (19.04.2020) – Kıbrıs Cumhuriyeti’nin özgür bölgelerinden işgal bölgesine ilaç ve sağlık malzemeleri yardımı yapıldı geçtiğimiz günlerde.

Konu hakkında çok yazıldı, çizildi, tartışıldı. Yine hayati bir konu toplumumuz içindeki bazı kesimler tarafından seçim malzemesi yapıldı.

Ama bugün konu hakkında yapılan boş tartışmalardan değil, bu tartışmalara girmelerine izin verdiğimiz yabancılara, bu topraklara ait olmayan insanların yine bu topraklara ait olmayan söylemlerine değineceğim.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (12.04.2020) – Korona virüsün bütün devletlere yaşatacağı ekonomik çöküntü, dünya üzerindeki kukla “devletler” için şimdiden hissedilir duruma ulaştı. Bunun sebebi ise, sadece siyasi amaçlar adına kurulmuş bu yapıların bağlı oldukları ekonomilerin içinde bulunduğu çıkmazlar.

Rusya’ya bağlı sahte kukla devletçikler zaten kıt kanaat yaşamını sürdüren toplumlara ev sahipliği yapmaktaydı. Ancak izolasyonlar sebebiyle korona virüsün bile uğramadığı yerler olmaları ve küçükcük ekonomilere sahip olmaları bu buhrandan onları koruyamadı. Bugün dünya ilgilenmese bu toplumların zaten içler acısı olan yaşantıları daha da darbe almış bir durumda. Arkalarında dev bir Rusya olmasına rağmen.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (05.04.2020) – Korona virüs pandemisinin bu defa inançlarımıza ve hayatımızı adadığımız davalarımıza olan etkisi hakkında yazmak istiyorum.

Özellikle sol ve ilerici davanın içinde yer alanların ve gerçekte var olan yada ne yazık ki kendilerine yarattıkları hayali egemenlerle mücadele eden insanların içinden geçtiği acı boşluktan söz edeceğim.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (29.03.2020) – Tüm dünya olarak içinden geçtiğimiz zorlu korona virüs sınavı insanlık için bir dönüm noktası olacak. Şuana kadar dünya, toplum ya da devlet namına öğrendiğiniz herşeyi bir kenara bırakabilirsiniz. Hayatınıza devam etmeniz için gerekli olduğunu düşündüğünüz önceliklerin sırasını unutabilirsiniz. Ve Kıbrıs sorunu ile ilgili kısa vadede umduğunuz herşeye biraz ara verebilirsiniz.

Yaşayacağımız değişiklikleri kabaca siyasi, ekonomik ve sosyal konular altında ele almak doğru olacaktır.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (22.03.2020) – “Allah kimseyi devletsiz bırakmasın” dedi 2000’li yılların başında kendine karşı gelenleri eleştirdiği bir BRT programının sonunda Denktaş, sesi titreye titreye.

Devlet olmak için gereken şeyin biraz toprak bir de tabella olduğunu düşünen insanların gözleri doldu. Kimileri ise havanın güzel olduğunun rehavetiyle “iki kurucu devlet”li anlaşmaların peşindeydi o zamanlar.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (15.03.2020) – Bazı sözcükler vardır ki derinliği, ağırlığı ve kullananın üzerine yüklediği sorumluluk içinde taşıdığı harf sayısından çok daha fazladır.

İşte öyle bir sözcük Kıbrıs’ta anlamını yitirmiş olan “barış” sözcüğü.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (08.03.2020) – 2016 senesi. Federasyon görüşmelerinin hareketli olduğu dönemler. Mustafa Akıncı sahte devletin CTP-UBP hükümetinden görüşme masasına konulmak üzere “vatandaş” sayısını istiyor. Aldığı cevap 220 bin.

Bu rakama Türkiye tarafından yaşatıldıkları sosyal, kültürel ve ekonomik baskılardan yurtdışına kaçmak zorunda kalmış insanlarımız da dahil. Sonra asıl merak ettiği soruyu soruyor ve cevabını alıyor. 120 bin Kıbrıslı (karma evliliklerden doğan çocuklar dahil) ve 100 bin Türkiyeli.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (01.03.2020) – Dün yaşanan gelişmeler, Türkçe konuşan Kıbrıslıların içinde yaşadıkları konfor alanının ne kadar kırılgan ve pamuk ipliğine bağlı olduğunu bir kez daha yüzlerine tokat gibi çarptı. Statükoyu düzen yapmak ve çıkar için fetiş haline dönüştürmek kısa vadede tatlı olabiliyor. Ancak o statükonun dizginleri elinizde değilse ve “özne” olmayı oyunun iki tarafıyla iyi geçinip, ikisinden de elde ettiğiniz çıkarları maksimalize etmek zannederseniz, günün birinde böyle duvara toslarsınız.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (23.02.2020) – Daha önce birçok defa dile getirdiğim gibi, toplumumuzun içinde bulunduğu köşeye sıkışmışlık ve çaresizlik hali, kendilerine gerçeklikten kopuk sanal bir dünya yaratmalarına sebep olmaktadır. Bu dünyada, kişilere ve hareketlere olduklarından çok daha farklı anlamlar yükleme eyleminden havada uçuşan siyasi söylemler de nasibini almaktadır.

Son günlerde, Mustafa Akıncı’nın malum “ilhak” çıkışı bu duruma güzel bir örnek oldu. Toplumumuzun büyük çoğunluğunun yüreğini okşayan ve gözlerini yaşartan bu cılız söylemin, içinde bulunduğumuz vahşi gerçekliğe bir gönderim yapıp yapmadığını anlamamız için çok değil, birazcık ayaklarımızın yere basması yeterli.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (16.02.2020) – Tüm Kıbrıs tarihinin en büyük halk hareketi olarak adlandırabileceğimiz Gavur İmam İsyanı’nın üzerinden 187 yıl geçmiş bulunuyor.

Osmanlı’ya karşı Kıbrıs’ın bağımsızlığı için hayatını ve yüreğini ortaya koyarak mücadele veren bir kahramandan ve o zamanın Kıbrıs’ından bahsedelim biraz. Hakkındaki kaynakların Türkiye tarafından ortadan kaldırılmaya çalışıldığı, hatta Kıbrıs folklörünün en değerli halk müziği eserlerinden biri olan “Gavur İmam İsyanı” şarkısının yayınlandığı albümlerin yasaklandığı dönemleri hatırlatmadan bu destan hakkında konuşamayız elbette.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (09.02.2020) – Herkes 26 Nisan’daki seçimlere odaklanmış durumda. Seçim dönemleri toplumu analiz etmek için en güzel zamanlar. Ve toplum olarak kafaların ne kadar karışık olduğunu görmek için.

Biri “demografik yapı değişti” dedikten iki dakika sonra “işgal organı olsada meclis ve seçimleri önemsiyoruz” diye sözlerine devam ediyor.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (02.02.2020) – Bölünme…

Günlük hayatımızda bu kelimeyi çok kullanıyoruz istemli ya da istemsiz olarak. Bölünmüş bir ada, bölünmüş bir başkent ve bu liste uzar gider. Ancak bu kelimeyi kullanırken düşünmediğimiz şey bir dış müdahale ile oluşan bugünkü durumu kabullendiğimiz, legalize ettiğimiz, normalleştirdiğimizdir.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (26.01.2020) – Türkçe konuşan Kıbrıslıların kendine has bir özelliği var.

O da kendilerine sahte kahramanlar ve destanlar yaratmayı ve onlara gereğinden fazla anlamlar yükleyip hayal kırıklığına uğramayı bir alışkanlık haline getirmeleri.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (19.01.2020) – Uzun süredir başlamak istediğim bir yazı dizisine başlıyorum. Çünkü işgalin insanlarımız üzerinde yarattığı travma ve etkileri dayanılmaz hale gelmiş durumda. Artık sadece mücadelenin değil, birlikteliklerin bile anlamını yitirdiği bir noktadayız.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (12.01.2020) – İşgal bölgesinde “yol yoksa seyrüsefer da yok” ismiyle çıkan bir Facebook “grubunun” birkaç gün içerisinde bilmem kaç bin takipçisi olmuş. Tabii ki birkaç defa beni de bu gruba davet eden oldu geçtiğimiz hafta. Katılmasam da yazılanlara gözümün ucuyla bir baktım. Zor bir gün geçiriyorsanız, evlere şenlik bir aktivite olarak neşenizi yerine getirebilecek türden paylaşımlar ile dolu bir yer, tavsiye ederim.

Kimileri yaşadıkları güvenlik, trafik, sağlık ve diğer sosyal “devletin” sağlaması gereken şeylerin yokluğundan müzdarip insanlarımız. Ama farkında olmadıkları, içinde yaşadıkları şeyin sosyal devlet değil, düz bir “devlet” bile olmayan bir işgal rejimi olduğudur. Kendilerinin ve çocuklarının bu topraklarda yok olmak üzere olmalarına rağmen, bazılarının söylediği gibi konu sadece “ceplerine” dokunduğu için hiddetlenecek bir tıynete sahip olmaları ise ayrı bir konudur.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (05.01.2020) – Kasım Süleymani öldürüldü. “Ne olacak işte, İran’ın bir generali” diye düşünmeyin. Kasım Süleymani bir figür ve İran rejimi için bir efsaneydi. Askeri anlamda ve gerilla mücadele örgütleyicisi olarak bütün Orta Doğu’da son yüzyılın Napolyon’u gibiydi Şiiler için.

Bir yandan soğuk savaş dönemi zamanlarını anımsatan büyük bir suikast, öteki taraftan artık Amerika’nın yaptırımları sebebiyle dayanacak gücü kalmamış bir İran halkı. Bütün bu sıkıntıların yanlızca İranlıları için değil bölgedeki bütün Şii nüfus için bir anlamı var.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (29.12.2019) – Geçtiğimiz günlerde bir soytarı çıkıp “KKTC artık bölgenin yıldızı oldu” demiş. Biri de çıkıp her zamanki gibi “Rumların olumsuz tavrı sebebiyle…” diye her zamanki edebiyatına başlamış.

Adanın işgal bölgelerinde yaşayan toplumun kendilerince sağ ve sol olarak adlandırdığı bu kesimlerin söylemleri farklı gözükse de aslında hizmet ettikleri yer aynı. Kıbrıs’ın doğal zenginlikleri masadayken bile Kıbrıslıların menfaati yerine Türkiye Cumhuriyeti’nin çıkarları…

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (22.12.2019) – Kıbrıs Cumhuriyeti’ne dönüş herkesin aklının bir köşesinde olan bir “çıkış” yolu. Ve ne yazık ki çoğu Kıbrıslı büyük bir yanılgı ile bu seçeneği, kendilerine göre yolun sonuna geldiklerinde oynayabilecekleri bir kart olarak görüyor. Ancak Kıbrıs sorunu için tek gerçekçi ve en kestirme çözüm olan bu seçenekten her geçen gün uzaklaşmakta ve geri dönüşü olmayan noktaya yakınlaşmaktayız. Türkçe konuşan Kıbrıslılar olarak memleketimizde var olabilmek adına Kıbrıs Cumhuriyeti’ne dönüş için neler yapmamız gerektiğine geçmeden önce bir mevcut durum analizini yapmamız gerekmektedir.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (15.12.2019) – Garip bir hava oldum olası devam ediyor işgal bölgesinde yaşayan bir kesim insanımızın ekosistemlerinde. Kendilerinin yarattığı sanal bir geçekliğin içinde didiniyorlar. Çözüm olmasındaki tek engelin Türkiye olduğuna inandıkları, iyi bir toplum lideri seçtiklerinde bir çözüme ulaşabileceklerini zannettikleri ve bir adım öteye giderek, iki toplum liderininde göstermelik onay verebileceği bir “federal” anlaşmanın bir birleşme manasına geldiği hayallerinden bahsediyorum.

Demokrasiden ve gerçek bir devlet yönetmenin ne olduğundan habersiz olduklarından, tecrübe ettikleri 2004 Annan referandumunu da çok kısa sürede unuttular. Ancak bugün de aynı 2004’teki gibi kendi çözüm yöntemlerine yükledikleri o yüce anlamın, Kıbrıs’ın özgür güney bölgesindeki Kıbrıslılar için en ufak bir karşılığı yok.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (08.12.2019) – “İki kurucu devletli, iki toplumlu federasyon”.

Bu sözlerin sahibi Mustafa Akıncı. Biliyorum, başlığı okuduğunuzda içinizden bir “yine mi” diye geçirdiniz. Maalesef yine! Bu basit gerçekliği herkes anlayana kadar, kabullenmek istemedikleri sonumuzu getirecek gerçekler o kafalarına girene kadar anlatmaya devam edeceğim. Bilal’e anlatır gibi!

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (01.12.2019) – “Kıbrıslılar ölüme yürüyen uyurgezer gibidirler”. Bu son derece doğru sözlerin sahibi ben değilim. Bu söz geçtiğimiz günlerde sohbet ettiğim üst düzey bir BM yetkilisine ait. Bana bunu söylediği zaman birkaç saniye boş bir şekilde bakakaldım yüzüne. O an konuştuğumuz şey aslında Kıbrıslıların geleceklerine ve vatanlarına karşı olan vurdumduymazlıklarıydı.

Bu genel olarak dışarıdan Kıbrıs sorununa bakan herkesin ilk izlemlerinden biri aslında.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (24.11.2019) – Topraklarındaki mevcut siyasi veya ekonomik sıkıntılar sebebiyle “elalemin memleketinde” yaşamını sürdüren zavallıları Berlin’de yaşadığım dönem çok net gördüm ve tanıdım.

Avrupa’nın başkenti diyebileceğimiz bu şehrin artık merkezi olmuş gettolarında yürümek, hiçbir işe yaramadan hayatlarını sürdüren insanlar segisinde gezmek gibi. Bunların çoğu, Almanya’nın İkinci Dünya Savaşı sonrası işçi ihtiyacını karşılamak maksadıyla başlattığı “Gastarbeiter” yani “Misafir İşçi” programı ile ülkesine aldığı insanlar. Sırasıyla, İtalya, İspanya, Yunanistan, Fas, Portekiz, Tunus ve Yugoslavya’dan Almaya’ya gelen insanların hepsi anlamına uygun şekilde “misafirlikleri” bitince ülkelerine dönerken, damarlarında taşıdıkları “asil” işgalci kanı ile Türkler evlerine dönmeyip elalemin memleketlerinde sorun çıkarmaya devam etmeyi tercih ettiler. Bunlara birde son yıllarda kendilerine “yeni dalga” diye havalı isim takmaya çalışan, Türkiye’deki AKP rejiminden kaçan seküler işe yaramazlar katıldı.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (17.11.2019) – Avrupa’nın en önemli araştırma kuruluşlarından European Social Survey’in (ESS), Rumca konuşan Kıbrıslılar üzerinde yaptığı çalışmaları ve anketi duydunuz mu? Evet, gazetemiz Afrika hariç KKTC’ci ve federalistlerin oluşturduğu bir medyada bu konu pek ele alınmadığından duymamış olabilirsiniz. Ya da herhangi bir çözüm için hayati önem taşıyan bulgulara sahip olan bu çalışma hakkında iki kelam edecek akademisyen veya çok bilmiş aktivist olmadığı için de duymamış olabilirsiniz.

Elbette söz etmeyecekler, çünkü ortaya çıkan tablo çok net ve onlar için rahatsız edici. Rumca konuşan Kıbrıslılar yüzde 57,2 oranında “üniter devlet” istiyor. Üniter devlete karşı olanların oranı ise sadece yüzde 27,4 iken, yüzde 15,4 gerekli olması durumunda üniter devleti destekleyeceğini belirtiyor. Yani üniter devlete karşı olmayan kesim tam olarak yüzde 72,6’dır. Bu rakam aynı zamanda 2004 yılını ve Annan planı için yapılan referandumun sonuçlarını da destekler nitelikte..

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (10.11.2019) – Ermeniler, Süryaniler, Pontus Rumları, Kürtler ve biz Kıbrıslılar… Hepimiz, genç Türk devletinin kurulduğu günden bu yana en büyük acıları ve baskıları yaşamış toplumlarız. Bin yıllardır var olduğumuz bu topraklarımızdan ve geçmişimizden kopmamızın geri sayımı Orta Asya’dan 1071 yılında buralara gelenlerin zulmü ile başladı aslında. En son olarak, 1974 yılında Kıbrıs ve 2019’da Suriye işgalleri ile bu topraklara ait olan halkların, bu topraklara ait olmayanlar tarafından rahat yüzü göremeyeceğine şahit olduk ve oluyoruz. Sadece yakın geçmiş, yani Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş süreci olan 20’inci yüzyıldan bugüne kadar yaşanan trajedileri alt alta yazarak incelersek, yaptıklarının yine Türkiye’nin yanına kalıp kalmadığı konusunda bir fikir sahibi olabiliyoruz.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (03.11.2019) – Toplum olarak en büyük sorunlarımızdan biri, hala dünyanın ve jeopolitik gelişmelerin merkezinde Kıbrıs’ın olduğu rüyası içinde yaşamımızı sürdürüyor olmamız. Sadece Kıbrıs sorunu değil, aynı zamanda ülkemizin coğrafi lokasyonundan dolayı ona biçtiğimiz değerden söz ediyorum. Belki dünyanın en zengin enerji kaynakların sahip bölgelerinden biri olan Orta Doğu’na yakınlığımız nedeniyle ilkokulda çocuklarımıza kalıp olarak öğretmeye çalışabileceğimiz bir olgu olabilir bu. Ama dünya siyaseti düşünüldüğü zaman, aktörler içerisinde hiçbir zaman o zannettiğimiz gibi bir önemli bir rol almadık. Kimi zaman paylaşılacak bir pasta, kimi zaman satılacak bir mal, kimi zaman ise hakkında konuşulduğu zaman bile orada olamayan bir “hiç” olduk. Ve bunun sebebi de her zaman onlar değil “bizdik”. Bir sorunu çözmek problemin varlığını kabul etmekten geçer denir ya, Kıbrıslılar olarak bu “hiçliği” hiçbir zaman problem etmedik.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (27.10.2019) – Bu yazımı, iki toplumlu-iki bölgeli “bölücü-ayrılıkçı” bataklığa boğulmuş, hibe kovalayarak hayatını geçiren vatandaşlarımıza adıyorum.

Bu yazımı, aslında hakkında hiçbirşey bilmediği halde “ama Kıbrıs Cumhuriyeti’ne dönmek bence hiç mantıklı değil” diyerek ara bölgede kahvesini içen bütün federalcilere adıyorum. Bu yazımı, “tek devletliliği denedik olmadı, bize uygun değildi. O yüzden iki devlet en eyisi” diyen filozoflarımıza adıyorum.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (20.10.2019) – “Türkçe konuşan Kıbrıslıların adadan kendi istekleriyle yada zorla göç ettirilmesi ve Kıbrıs ile Yunanistan için Enosis’in gerçekleşmesi”. Sokakta durduğunuz birine EOKA’nın hedefi neydi diye sorsanız hiçbirşey bilemesede size bu cevabı verecektir. İçinde Enosis geçtiği için tüylerimiz diken diken oluyor ama bu kelime hepimizin bildiği gibi özel bir isim değil, sadece Yunanca “birlik” demek.

Şimdi cümleyi Türkçe olarak tekrar yazıyorum:

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (13.10.2019) – Türkiye’nin Suriye topraklarına başlattığı işgal hareketi bütün dünyanın gündeminde. Dünya medyasının en önemli yayın organları bu işgalden söz ederken, Kıbrıs işgalini de anıyor yayınlarında.

Afrika gazetesinin Afrin’in işgali sırasında attığı manşet, bugün bütün dünyanın manşeti olmuş durumda. Tabii bu Türkiye’nin Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı histeri nöbetlerine sokmaya yetiyor.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (06.10.2019) – “Para, para, para” diye bir şarkı vardı hatırlar mısınız? Yok hayır, bir kısmı için sadece bu olsa da tüm federasyoncuların neden birlik olamadığını sadece buna indirgemeyeceğim. Ama o şarkıyı “para, mevki, kavga” olarak değiştirirsek “cuk” diye oturur herşey yerli yerine. Ne demek istediğime teker teker değineceğim.

Öncelikle Kıbrıs’ın işgal bölgesinde bir avuç kalan Kıbrıslıların oluşturduğu ve KKTC denen şeyin yasaları ve sınırları içerisinde siyaset yapan federasyon savunucularına bakalım. CTP ve TDP partiler. TKP-YG, BKP, Bağımsızlık Yolu ve YKP particikler. Onlarca malum federalci “barış” örgütleri ve sendikalar. Hepinizin aklına değişik değişik onlarca sözüm ona “örgüt” geliyor değil mi federasyonculuk yapan? Aslında gelmesin. O aklınıza gelen örgütlerin çoğu aslında tabela örgütlerinden başka birşey değil. Peki durum neden mi böyle? Hadi asıl cevabımıza dönelim.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (29.09.2019) – Bu ay ikinci defa bu aynı kişi hakkında istemeyerekte olsa yazıyorum. Bunu yapmamın sebebi ise bu kişinin iki hafta önce yayınlanan “Parlamenter Gezmelerde” yazımdan hemen sonra sözde bir “harekete geçişi”.

Avrupa Parlamentosu’na AKEL partisinin “liste çalışmaları” sayesinde giren Türk(!) adayın, kendisinden beklendiği gibi toplumsal hiçbir konuda sesi çıkmıyor. Parlamenter olduğundan beri Avrupa’da yeme-içme gezilerine ve gazete köşelerindeki “filozofik” çalışmalarına yoğunluk vermesinin eleştirilmesi akabinde, basına kıytırık bir “mektup” meselesini “harekete geçmek” olarak servis etmesi de şaşırtıcı olmadı aslında.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (22.09.2019) – İnsanlarımız yeni duymaya başlasa da, bu gaz meselesi 2000’li yılların başında yapılan araştırmalardan bugüne Kıbrıs Cumhuriyeti’nin hep gündeminde oldu. Ancak, Türkiye kaynaklı saçma sapan bilgi kirliliği dışında, Türkçe konuşan Kıbrıslıların konu hakkında ne bilgisi, ne de ilgisi hala oluşmamış durumda. Kıbrıslı olmayı elimizdeki ganimetleri kaybetmemek pahasına bir kimlik ve pasaporta indirgemiş olduğumuz gerçeği ile küçük bir balonun içinde yaşıyoruz. Memleketimiz ve çocuklarımızın refahı ile ilgili böyle önemli konuyu yine harami Anadoluluların insafına bırakmış durumdayız.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (15.09.2019) – Avrupa Parlamentosu seçimleri oldu ve bitti. AKEL, oynadığı piyonunu binbir zorluklarla, listeler havada uçuşarak “seçtirdi”. Birçok partilisinin de kalbini kırarak ve güneyde nazının geçtiği bir kesim tabanına “bir kerelik” sözü vererek. Neydi o “bir kere” dedikleri şey? Tabii ki bir “Türk’ün” (yazılarında ve konuşmalarında kendisini öyle tanımlıyor) Avrupa Parlamentosu’na gönderilmesi. Peki bunca zaman akıllarına dahi gelmeyen bu muhteşem fikrin 2019 Avrupa Parlamentosu seçimlerinde gelmesinin sebebi neydi? Tabii ki Şener Levent ve Yasemin Hareketi’ne karşı Kıbrıs’ın özgür ve işgal bölgelerinde artan toplum desteği. Seçim zamanında yaşananlar, şahsım da dahil olmak üzere Yasemin Hareketi adayları hakkından yapılan aşağılık iftira propagandaları, AKEL’in içerisinde yaşanan çalkantılar ve daha fazlası uzun bir yazı dizisi olabilecek nitelikte. Bunları yazmaya gerek var mı? Var. Nedeni ise kuzeyde yaşayan toplumun güneydeki siyasi atmosferden ve yaşananlardan haberi olmaması, içinde bulundukları politik ilüzyonun, zafer zannettikleri şeylerin aslında büyük bir alay olduğunu farketmeleri için. Bu adam, Türkçe konuşan Kıbrıslıların oyları olmasaydı bile, AKEL’in güneyde yaptığı “liste çalışmaları” ile adını hayatlarında duymamış Rumca konuşan Kıbrıslıların oyları sayesinde seçilecekti zaten.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (22.06.2019) – Denktaş’ın mimarı olduğu ve “ilhakın” gerçekleşmesi için ortaya atılan “federasyon” tezi “şartların olgunlaşması” ile artık işlevini yitirmiş ve bugün iki devletlilik taraflar tarafından açık açık konuşulmaya başlanmıştır. Biz bunun olacağını bilerek savunduğumuz “tek millet, tek bayrak, tek vatan, tek devlet” idealini ve çözüm olarak “1960 anayasasına ve Kıbrıs Cumhuriyeti’ne dönüşü” savunmaya devam edeceğiz. Yılmadan yorulmadan. Peki “Taksim” idealine adanmış kripto hayatlar, federalciler şimdi ne yapacaklar? Aslında bunun cevabını verebilmek için sadece yakın tarihe bakmamız yeterli.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (13.06.2019) – Cinayet, tecavüz, soygun, tehdit, haraç… Aklınıza ne geliyorsa ekleyebilirsiniz bu listeye. Artık toplumumuzun işgal bölgesinde alıştığı sıradan, haber niteliği bile taşımayan şeyler oldu hepsi.

Oz Karahan – Afrika Gazetesi (02.05.2019) – Dün yine her 1 Mayıs’ta olduğu gibi emekçinin mi, hükümetlerin mi, sermayenin mi yanında oldukları belli olmayan çevreler, aynı yerde aynı söylemler ile toplandılar. Organize edenlerin “bir kısmı” ise şuanda ve geçmişte toplumları yönetmiş olan siyasi partiler ve onların sarı sendikacıkları. Sanki bu düzeni kuran yada zamanları geldiğinde düzenin içersindeki bir çark görevini layıkıyla yerine getiren kendileri değilmiş gibi, şarkılı, türkülü, danslı ve sloganlı bir etkinlik düzenledir. Şimdi “yahu ne var işte, sendika patronlarını ve parti başkanlarını bir kenara bırak, emekçiler güzel bir gün geçirdiler” diyebilirsiniz ama keşke herşey bu kadar masum olsa.